Archief - VV De Kwakkert Heythuysen

Op zunjig 6 jannewarie waerdje in eine bomvolle Kwakkertepool neet allein de nuje Jeugdprins vanne Koelekop oet Heitse oetgerope. Nae! Ouch waerdje d'r eine compleet nuje Jeugdraod en eine nuje Vorst gepresenteerdj. Eine sjoeëne groep frisse, jóng hunj die väörop gaon gedorendje de vastelaovendj. Allerieërst waerdje d'r eine nuje Vorst geïnstalleerdj. Dani Raemakers zal de komendje twieë jaor de Prins biestaon. Nao de installatie van Dani waas 't groeëte moment dao. Noud van Lier, oftewaal Noud I, waerdje gepresenteerdj as de nuje Jeugdprins vanne Koelekop. Noud is de jóngste zoon van Joep en Hetty van Lier en broor van Tom. Gein onbekindje femilie inne vastelaoves-scene van Heitse. Joep waas vaorig jaor groeëte Prins vanne Kwakkert en Tom was ein paar jaor geleje adjudant vanne Jeugdprins. Noud kumptj dus oet ein good nèst. Daonao stèldje Noud zeen adjudante väör, Rik Peters en Joost Winkelmolen. En "last but not least" elf nuje raodsleje.

"Dat is eigenlijk al veel eerder gebeurd. Ik was twintig jaar vorst van De Fieëstnaze, de carnavalsclub van de Heidebuurt waar ik woon. Op ons eerste prinsenbal op de Hei was ook de prinselikke hofkapel present. Die jongens vonden dat blijkbaar zo gezellig dat ook de Raad van Elf van De Kwakkert het jaar erna vroeg of ze konden komen. Weer een jaar later hebben ze me gevraagd prins van De Kwakkert te worden. Daarna ben ik altijd bij De Kwakkert gebleven. Toen mijn voorganger Sef Kalthoff als vorst afscheid nam, is wat rondgekeken en toen zijn ze bij mij uitgekomen. Ik heb daar toen een maand mee lopen worstelen. Je gelooft het niet, maar een paar jaar eerder had ik gedroomd dat ik vorst van De Kwakkert was. 'Onzin', denk je dan de volgende ochtend. Maar het kwam toch maar mooi uit. Aanvankelijk zou ik het drie jaar doen als een soort tussenpaus. Het zijn er vijftien geworden.

"Vaak was het dat ook wel. Een veehouder gaat altijd nog even naar zijn vee kijken voordat hij naar bed gaat. En 's morgens vroeg is hij erbij als gemolken wordt. Dan krijg je niet altijd de uurtjes slaap die je eigenlijk nodig hebt. Lastig was vaak het gehaast om op tijd voor een vergadering of vastelaovesbal te komen. Snel douchen, wat eten en weg. Mijn vrouw moest daardoor dan nog een uur extra doorwerken. Zeker tijdens de vastelaovendj zelf moet je elk uurtje slaap pakken dat je krijgen kunt. Een keer kwam ik terug van een vastelaovesbal en heb ik 's nachts nog twee kalfjes ter wereld geholpen. Dat is hard werken. En bij de aod prinsen kwam ik eens te laat voor het jaarlijkse jubileumetentje omdat ik een kalf met de keizerssnede moest 'halen'. Maar mij hoor je daar niet over klagen. Je kiest ervoor om vorst te zijn, je doet het graag en dan moet je er ook iets voor over hebben."

"Heel veel. Maar vooral dat fantastische gevoel als je met de prinselikke hofkapel voorop, dan de Raad van Elf en dan samen met de prins de bühne op. Heel vaak gedaan in al die jaren, maar het doet me elke keer nog iets. Je staat overal naast de prins en dat is toch de belangrijkste man in die dagen. Maar het zijn ook de dingen waar je misschien niet als eerste aan denkt. Vooral het bezoek aan de kwakkerte die in het ziekenhuis liggen of aan de mensen in verzorgingshuizen. Die zouden graag vastelaovendj willen vieren, maar kunnen dat niet. Ze vinden het fantastisch als de prins met gevolg dan tóch de vastelaovendj aan het bed brengt."

"Al die vergaderingen. Van de hele vereniging, van de raad van elf, van commissies. Zo'n seizoen is kort en het vele werk komt toch op een kleine groep mensen neer. Dat is bij ons zo, maar dat zal in andere plaatsen niet anders zijn. Die periode is heel erg intensief voor die groep mensen. Al die bijeenkomsten en vergaderingen zijn nodig, maar ik vind het niet erg dat dat voor mij straks een stuk minder wordt."

"Die zit in de dames van de leden van de Raad van Elf en binnen de rest van de vereniging. We hebben een heel fijne, hechte groep en gelukkig is dat bij de dames ook het geval. Dat maakt heel veel uit. Ze zijn er altijd bij en ze doen ook heel veel dingen op de achtergrond. Mijn vrouw is er inderdaad vrijwel nooit bij. Het klinkt gek, maar daaraan heb ik wel te danken dat ik vijftien jaar vorst hebben kunnen zijn. Als ik 's avonds om half acht naar het dorp ging voor een vergadering, receptie of vastelaovesfeest betekende dat voor haar dat ze een uur langer moest doorwerken. Als ik een vrouw had gehad die net zo vasteloavesgek zou zijn als ik, dan had ik dit nooit kunnen doen. Ook dát moet je dan maar zien als kracht van De Kwakkert, een kracht op afstand. Ik ben er in elk geval heel dankbaar voor."

"Dat is natuurlijk niet alleen vastelaovesvereniging De Kwakkert. Dat zijn de muziekkapellen. Dat zijn de mensen die maanden bouwen aan een wagen voor de optocht. Dat is de kern van ongeveer 200 mensen die je al die dagen tegenkomt. Maar ook de mensen die ervoor kiezen een paar keer op stap te gaan. Naar het buuttegala of naar de boerenbruiloft. Die optocht vind ik heel belangrijk. Meestal ga ik vooraf een paar avonden op pad om de bouwers bezig te zien. Het is heerlijk als je dat enthousiasme ziet, ook bij de jongeren. Of bij de artiesten van de Heitser Revu, bij mensen die liedjes maken, de vasteloavesgezet, ach te veel om op te noemen.

"Ach, dat zullen we meer dingen zijn. 't Is maar hoe je er tegenaan kijkt. Sommigen zullen zeggen dat ik die vorst was die zó hard praatte dat hij eigenlijk geen microfoon nodig had. Dat hoor ik tenminste regelmatig. Dat zal dan ook wel kloppen. In Baexem bij een receptie heb ik het ooit klaargespeeld een luidspreker in brand te praten. Dat ding rookte als een gek. Wat ik zelf altijd heel belangrijk heb gevonden, is dat vastelaovundj gevierd wordt volgens het fatsoen dat we nu 'normen en waarden' noemen. Niet alleen binnen vv De Kwakkert, maar binnen de vastelaovundj in Heythuysen. Ik heb ook altijd gezegd dat ik geen vorst van De Kwakkert ben, maar vorst van de vasteloavendj in Heythuysen. Mijn voorganger Sef Kalthoff had een lijfspreuk die ik graag heb overgenomen. In dat ene zinnetje, daar zit het allemaal in: Veertj vastelaovendj Heitse waerdig. Soms heeft dat weleens gebotst. Ik was het bijvoorbeeld jaren geleden niet eens met een paar acts van de Heitser Revu. Die vond ik te ver gaan. Daar heb ik toen op de bühne iets over gezegd. Dat is me niet overal in dank afgenomen, terwijl anderen het juist wél waardeerden. Ik heb er zelf ook wel buikpijn van gehad, maar ik vond wel dat ik er iets van moest zeggen. Je bent er niet alleen voor de leuke dingen. Maar lastig was dat wel."

"Nee, ik ga niet zeggen welke prins ik het beste vond. Ze hebben het alle vijftien fantastisch gedaan. Iedereen op zijn eigen manier. Voor mij was het mooiste al die prinsen te zien groeien. Vanaf de installatie tot aan de waever op dinsdagavond. Daar kun je als vorst een beetje bij meehelpen en dat geeft je een goed gevoel. Ik wil ook niet praten over één of over hét hoogtepunt. Het zijn er zoveel, elk jaar opnieuw. Door één ding te noemen, doe ik veel andere fantastische momenten tekort. Hou het er maar op dat ik heel, héél erg tevreden terugkijk."

"Wat dacht je? Ik blijf bij de Raad van Elf en ben er gewoon bij. Maar niet meer vooraan, want ik wil de nieuwe vorst niet voor de voeten lopen. Ik verheug me er vooral op om op die avonden eens te kunnen bijpraten met allerlei mensen die ik lang niet gezien hebt. Als vorst ging dat soms lastig, omdat je toch met één oog keek waar de prins en de raad waren en met het andere de klok in de gaten hield om op een volgende plaats niet te laat te komen. Nu kan dat wat losser en daar verheug ik me wel op."

Bron: De Limburger maandag 31 januari 2005